Hagfræðingurinn Pedro Videlo sem flutti erindi í gær á Viðskiptaþingi undir yfirskriftinni Kreppa 101, kemur með hnitmiðuðustu greiningu á stöðu íslenskra peningamála sem ég hef hingað til heyrt.  Okkur standa til boða tveir kostir:

1. Krónan áfram, hagkerfið lokað með gjaldeyrishöftum.

2. Upptaka Evru

Sjálfstæð fljótandi króna er ekki kostur að hans mati vegna þess að við höfum ekki nógu öflug tæki til að hafa stjórn á frjálsu fjármagnsflæði eins og nú er frægt orðið.

Þetta er málið í hnotskurn. Við þurfum að viðurkenna þessa stöðu og reyna að vinna úr henni einhvern veginn.

Vandamálið er auðvitað að báðir kostir eru vondir.  Kostur eitt er hræðilegur og mun leyða til einangrunar og fólksflótta.

Kosti 2 má líkja við fjallgöngu á Himalaja. Hann krefst gríðarlegs margra ára undirbúnings og miklar líkur eru á að maður verði úti á leiðinni. Þeir sem hafa kynnt sér Maastricht skilmálana fyrir inngöngu í myntkerfið sjá að við eigum gríðarlega erfiða vinnu fyrir höndum til að uppfylla þau, sérstaklega ef við þurfum að burðast með líkið af íslensku krónunni á ferðalaginu. Raunhæft mat tel ég vera 10 til 20 ár áður en við getum uppfyllt þau og þá með miklum fórnum.

Því freistast maður til að leiða hugann aftur að einhliða upptöku Evrunnar. Ég hef lesið rök þeirra sem eru á móti þeirri leið og er ekki sannfærður.

Þegar allt kemur til alls, er kannski skynsamlegast að taka Evruna upp einhliða og sækja svo um aðild að ESB þegar það hefur jafnað sig á þeirri ósvífni ?